Jaap begon zijn loopbaan bij de club in 1954, hij was geen supertalent, maar wel een fanatieke speler en hij voetbalde in het 3e, het 5e (waarmee hij enkele malen kampioen werd) en het 7e en stopte met zelf voetballen toen hij 47 jaar was. Hij werd jeugdleider van Willem en later van jonge Jaap. Ook hielp hij mee op het complex en zat hij in de elftalcommissie. Dit was een groep “wijze” mannen die op donderdagavond (na de training van de selectie en de overige) naar de kantine kwamen en er voor zorgde dat alle elftallen op zondag genoeg mensen hadden. Daarnaast konden ze dan natuurlijk gezellig een biertje drinken, iets wat Jaap altijd wel goed afging.
Rond 1990 begon Jaaps lustrum van glorie als leider; eerst coachte hij samen met Ben van der Laan de junioren A2 (met zoon Jaap) naar een luid bejubeld en gevierd kampioenschap. Hierna werd Jaap leider van het 2e (samen met Jaap Starreveld en vlaggenist Kees Kopper) en na een korte aanloopperiode kwam ook hier het succes. Jaap smeedde een team; hij duldde geen gezeur, had een goede mix van spelers, gaf zijn spelers zelfvertrouwen, bracht sfeer, werkte goed samen met hoofdtrainer Eef Melgers en zocht een gemeenschappelijke vijand (dat kon van alles zijn). Het glorieuze tweede werd drie keer achter elkaar kampioen (1993, 1994 en 1995) en dat met nagenoeg dezelfde spelers (het Vlaggenschip promoveerde die jaren ook 2 keer). Tweede elftallen van clubs die toen veel hoger speelden als vv Assendelft werd kansloos naar huis gestuurd.
Jaaps optredens langs de lijn, in de kleedkamer, in de kantine en op feestavonden zijn zonder overdrijven legendarisch te noemen. Geen speler haalde het in zijn hoofd om niet te trainen, niet volle bak te geven of na de wedstrijd vroeg naar huis te gaan, je wilde erbij horen en zijn. Jaap was de Generaal en zijn spelers waren de Commando’s die het moesten doen (en je deed het!)
Na het 3de kampioenschap stopte Jaap als leider, maar bleef hij wel geregeld naar het complex komen als vader, opa, gezelligheidsdier, kenner en supporter.
Op Jaap zijn 75ste verjaardag in 2005 organiseerde ik samen met Jaap Starreveld en Herman Kat jr een feestdag voor hem. Jaap werd met de koets opgehaald van de Smeeke Ven en vervolgens was daar de wedstrijd jun A2 tegen het Tweede (bijna iedereen was er, ook Eef Melgers) en daarna volgde een fantastische feestavond (dat kon Jaap vrij goed) in de kantine.
Na het overlijden van vrouw Corry in 2013 (80 jaar, zij was er bijna altijd bij “jongens heb er toch erg in”) werd het wel moeilijker en na de verhuizing van de Smeeke Ven (kleinzoon Wim woont nu in het huis, mooi!) naar de Beemsterstraat ging Jaaps gezondheid snel achteruit. Afgelopen woensdag kwam er in het bijzijn van zijn kinderen een einde aan het leven van deze markante Assendelver.