Afscheidsspeech van Alex:
Daar sta je dan…. Zo sta je met je blote kont in het weiland van Fuber en zo zijn er drie seizoenen voorbij. Drie mooie seizoenen ondanks alle covid perikelen van de laatste 1,5 jaar. En ookal golden er allerlei maatregelen die de laatste maanden, ik zal altijd met veel plezier blijven terug denken aan de afgelopen periode in Assendelft.
In eerdere seizoens afsluitingen had ik altijd een mooi rijtje statistieken paraat. Na het eerste seizoen was daarbij opvallend dat we erg veel spelers hadden gebruikt en dat iedereen heeft bijgedragen aan dat mooie seizoen…… 4 gespeeld nul, paniek over de speelwijze maar uiteindelijk net tekort in de finale van de nacompetitie voor promotie. Ook was de lijst met debutanten in dat seizoen indrukwekkend.
In het tweede seizoen was met name de statistiek ‘tegendoelpunten’ (met daarbij 8 keer een cleansheet voor Jorrit) een mooi bijvoorbeeld van de groei die we als elftal hebben doorgemaakt. Ik heb nog nooit zo vaak met een minimaal verschil gewonnen in één seizoen en eerlijk gezegd was ik op een gegeven moment wel comfortabel een 0-1 winst… Waar ik eerst het zweet onder de oksels had als we weer in de (herstel onze) eerste 8 minuten op voorsprong waren gekomen en die voorsprong nog 82 minuten moesten volhouden, was er op een bepaald moment al euforie als we die eerste maakten (dan wist je al bijna zeker dat je gewonnen had…)
Gelukkig zijn er dit seizoen zo weinig potjes gespeeld dat we ons over de statistieken geen zorgen hoeven te maken en ze ook niet hoeven te benoemen. Al waren onze 1e en 3e wedstrijd echt wel 1e klasse en Assendelft waardig… Het 2e potje hebben we het niet meer over…..
De laatste weken was zwoegen, voor met name voor jullie als spelers. Het is natuurlijk niet makkelijk om zonder enig perspectief hard te blijven trainen, hoe leuk de technische staf de trainingen ook inricht. Complimenten aan de grote groep die dit wél week in en week uit hebben gedaan en vaak ook nog met passie en grote inzet. Ook is in die periode duidelijk geworden dat ik nu echt niet meer in kan stappen (na donderdag weten we allemaal dat dit zelfs als keeper onbegonnen werk is…)
Mooie momenten werden helaas ook soms opgeschud door pijnlijke en moeilijke momenten voor club, spelers en staf…. Wat op mij als persoon indruk heeft gemaakt is hoe de club is omgegaan met het overlijden van Wim Hooijschuur, toen ik net was aangesteld als nieuwe hoofdtrainer. Op dat soort momenten leer de normen en waarden van een club echt kennen. Ook het plotselinge overlijden van Robin Herle zijn vader, het verlies van clubicoon dhr Kat sr. en onlangs het overlijden van Ina Schavemaker, de steun en toeverlaat van onze voorzitter. Die momenten hebben er mede voor gezorgd dat mijn jaren hier in dienst van Assendelft een band heeft gecreëerd met club en de mensen voor altijd…
Mooie momenten waren er ook, en hoe… Ons allereerste trainingskamp en het slapen in de legertenten bij Fuber. Dat is trouwens exemplarisch voor de club Assendelft. Je komt binnen als nieuwe trainer, je bespreekt wat plannetjes, dit geval met Herman, en 4 weken later staat er een tentenkamp met douchegelegenheid, BBQ, zwembad en te veel drank voor 5 dagen kamp…. Hoogtepunten hadden we het over… Te veel om op te noemen: Ferdi kokerellen op de BBQ incluis lederen schort smorgen vroeg op de parkeerplaats in Duitsland, Syb die radeloos de hotel lobby in komt stormen in New Castle om te vragen hoe zijn vingers ruiken, Jorrit die vlak voor vertrek zijn paspoort kwijt is en al plannen maakt hoe hij alleen achter moet blijven en weer terug in Assendelft moest komen…. Jullie weten het vast nog, zijn paspoort zat gewoon netjes in zijn toilettas (daar stop ik hem ook altijd…)
Sportieve hoogtepunten waren er ook… Na het vertrek en het stoppen van een elftal aan 1e elftal spelers hebben we een sterke selectie weten te creëren die in het eerste seizoen een periode titel pakte. In de nacompetitie was er die schitterende middag in Utrecht, uit bij Kampong (was een eitje trouwens dat potje). We waren blij met het overleven van de eerste ronde maar misschien nog wel blijer dat Rein uiteindelijk ongedeerd bleek na een snoekduik vanaf de tweede ring. De revanche en wedstrijd uit bij Hillegom was ónze finale met een mooie ambiance en een terechte overwinning. Het feit dat we de eigenlijk gewonnen eindstrijd met Kolping Boys door een arbitrale dwaling niet pakte deed eigenlijk niets af aan een schitterend seizoen…. In het afgebroken Covid seizoen volgde dan toch de promotie waar deze groep zo graag wilden. Ik denk dat we dat seizoen het meest stabiel waren van alle clubs en we hadden al gewonnen van al onze concurrenten… Weten doen we het natuurlijk nooit zeker, maar als staf hadden we in Engeland al uitgesproken dat we kampioen zouden worden. Ik denk dat ook. We waren zo sterk dat ik denk dat we de koppositie nooit meer zouden hebben weggeven… Al eerder genoemd, en voor mij persoonlijk ook een hoogtepunt is dat we veel jongens uit eigen dorp hun debuut hebben kunnen laten maken. Daar komen de mensen uiteindelijk toch voor kijken op zondag om 14 uur…
Ik wil iedereen bedanken voor de mooie tijd en als ik namen ga noemen passeer ik ongetwijfeld mensen die het ook verdienen om hier even genoemd te worden dus eigenlijk moet ik dat niet doen… Maar ik doe het toch..
Herman en Jan: dank dat jullie me naar assendelft hebben gehaald en me de kans hebben gegeven om laten zien dat ik klaar was voor een stap hogerop. Het vertrouwen heb ik altijd gevoeld en de doelstelling die jullie me mee hebben gegeven was nooit om meteen terug te promoveren naar de eerste klasse maar vooral een jonge ambitieuze groep te selecteren met een grote kern uit eigen dorp.. Ik denk dat we uiteindelijk beide doelstellingen ruimschoots bereikt hebben.
Rein: dank dat je mij in mijn eerste en jouw laatste jaar als leider wegwijs gemaakt hebt binnen de club. We hebben wel eens een discussie gehad over het een of ander maar zonder een echte clubman als jijzelf was het nooit zo een succes geworden.
Paul Bergkamp: dank voor de steun afgelopen 2 jaar en tijd die je altijd hebt vrijgemaakt om te discussiëren over de volgende stap. Je zal af en toe wel moe zijn geworden van weer een belletje met nieuwe ideeën, maar je hebt dat in elk geval nooit laten blijken….
Mijn huidige staf: Marco als klankbord en vormgever van een nieuw, jong en ambitieus tweede elftal, Paul: de eeuwige stabiele factor aan de andere kant van het veld met de keepers, Peter die altijd klaar stond voor de fysieke klachten van de spelers… De Sjaakwaarnemer en Jan: altijd de steun voor het team als er weer eens “Dek nummer 9” werd gegild en de helft stond te slapen.
Dank. Rob: de mannen van de Vlietlaan hebben het niet slecht gedaan, dank dat je er altijd was voor de spelers en om mij te ontlasten door van alles en nog wat op te pakken! Het is jammer voor de club en de spelers van de selectie dat je niet doorgaat…
Er staat met de huidige selectie een mooie groep voor de komende jaren en zeker nu er ook nog een aantal talentvolle o/19 spelers doorkomen denk ik dat de toekomst van Assendelft er prima uitziet. Ik ga jullie volgen en zal zeker nog eens langskomen om te kijken hoe de kantine en het terras er van deze kant uitziet als het eerste elftal speelt!